czwartek, 30 września 2010

Sałatka zamiast obiadu czyli Nigella ekspresowo.



Pędzę, torba pełna zakupów.Parkuję auto przed domem i wpadam do kuchni.Jest pora obiadu,ale ja nie zdążę!
Szybka myśl przebiega przez głowę - przecież jest Nigella!
I wydobywam Jej pyszną sałatkę z wątróbek.Lubimy wątróbki.
Otwieram butelkę białego wina i do dzieła!

Sałatka z kurzymi wątróbkami
2 łyżki oliwy
300g kurzych wątróbek
130g rukoli*
1 łyżka octu z sherry
1 łyżka syropu klonowego
1 łyżeczka morskiej soli w kryształkach
albo 1/2 łyżeczki zwykłej soli


Rozgrzej oliwę na patelni o grubym dnie i obsmażaj wątróbki przez 7 minut,obracając je i dociskając do dna patelni,żeby się równo zrumieniły.
W tym samym czasie rozłóż rukolę na dwóch talerzach.
Kiedy wątróbki sie usmażą i będą różowe w środku,zdejmij patelnię z ognia i szybko dodaj ocet i syrop klonowy.
Mieszaj,aż zrobi się gęsty sos, a następnie rozłóż wątróbki na talerzach z sałatą i polej każdą porcję sosem.
Oprósz solą i podawaj na ciepło.
2 porcje



* u mnie roszponka,endywia i radicchio

Jak pisze Nigella :,To również szybka kolacja dla dwojga, a nie pośpieszna zbieranina składników,monotonna i zawsze na jedno kopyto."
Ja dodam - zwłaszcza,kiedy popija się ją dobrym winem!








wtorek, 28 września 2010

Dzień Jabłka.Schab podwójnie jabłkowy.



Na blogu Tatter pojawił się banerek z informacją,że 28 września Dzień Jabłka!
Od razu zaczęłam szukać potrawy,jaką z tej okazji przygotuję.
Najpierw moje myśli krążyły wokół słodkiej propozycji .Ale potem przypomniałam sobie,że  dawno chciałam zrobić schab nadziewany jabłkami!
Zamarynowałam go najpierw w marynacie z calvadosem.



Calvados to wytrawny francuski winiak z jabłek.
Wywodzi się z Normandii.
Do tego nasz francuski Znajomy sam produkuje ten ,napój' w swojej wiejskiej posiadłości.
Kiedy już z ogromnej ilości jabłek ,podczas fermentacji powstanie alkoholowy ,jabłecznik', filtruje go.
Rozlewa do butelek, szczelnie korkuje, a każdą butelkę obwiązuje sznurkiem.
Następnie wiesza butelki w studni tuż nad lustrem wody i studnię przykrywa drewnianym deklem.
Butelki wiszą sobie w chłodzie i ciemności przez dwa lata.Dopiero potem można pić calvados !

Calvados mam ,sklepowy',który niestety nie umywa się do tego,jakim częstuje Pierre.
Ale cóż, cieszmy się z tego co mamy.



Schab nadziewany jabłkami z calvadosem

ładny kawałek schabu
sól morska
młotkowany pieprz
duży ząbek czosnku
kieliszek calvadosu
oliwa z oliwek

Umyty i osuszony schab nacieram solą morską,pieprzem i rozgniecionym czosnkiem.
Wkładam do miski,skrapiam oliwą z oliwek i wlewam calvados.
Przykrywam folią spożywczą i wstawiam do lodówki na dobę.
Wyjmuję schab z marynaty.Osuszam go i odstawiam.

Nadzienie:
dwa jabłka pokrojone w kostkę
łyżka masła
łyżeczka cukru trzcinowego
pieprz
Calvados do skropienia

Na patelni rozgrzewam masło, wrzucam jabłka i podsmażam.Skrapiam calvadosem.
Wyjmuję na talerz i posypuję pieprzem i cukrem.Mieszam.


W środek schabu wbijam ostry nóż,prawie do końca mięsa. Wyciągam nóż i w to miejsce wkładam trzonek drewnianej łyżki. Powiększam otwór, obracając trzonek wewnątrz mięsa.
Wkładam nadzienie.Zasklepiam mięso.
Wkładam do rękawa do pieczenia,wlewam marynatę.Dodaję łyżkę masła.Związuję końce folii.
 Piekę schab w nagrzanym piekarniku w 180 st.C ok. 40 minut.
Uchylam drzwiczki piekarnika i zostawiam mięso do ostygnięcia.
Kroję plastry.
Do dania podaję calvados.




sobota, 25 września 2010

Brahms o siódmej i bruschetta.



Lubię samotne wczesne wstawanie.
Oddaję się ulubionym rytuałom - słucham muzykę,czytam,przygotowuję śniadaniowe smakołyki,pracuję.
Dziś wypadło na Brahmsa.Koncert dobrze współgrał z
 Bruschettą w trzech odsłonach.

 

Kromki żytniego chleba polewam ulubioną oliwą z oliwek i na to pasty.
Bruschetta avocado
Miąższ dojrzałego avocado rozgniatam widelcem,polewam sokiem z limonki,
doprawiam grubą solą morską i pieprzem.Posypuję natką.
Nakładam na chleb.Skrapiam z wierzchu oliwą.




Bruschetta olivada

Czarne oliwki greckie bez pestek kroję na kawałki.Łyżkę rodzynek moczę w czerwonym winie-1/3 kieliszka.Do moździerza wrzucam oliwki,rodzynki z winem,kieliszek rumu,1/3 szklanki oliwy.
Dodaję pokrojony ząbek czosnku,łyżeczkę octu z czerwonego wina. Rozcieram na pastę.
Odstawiam na dobę.
Wykładam na kromki.



Bruschetta pomidorowa
Pomidor malinowy kroję na kawałki,doprawiam morską solą i pieprzem,dolewam trochę oliwy.
Mieszam.
I na kromkę!


Kto lubi bruschettę w towarzystwie dobrej muzyki,zapraszam!

wtorek, 21 września 2010

Nowe okno.Bawarski placek drożdżowy ze śliwkami.



Kolejna zmiana w moim życiu...Nowa kuchnia,nowe okno,nowe miejsce.
Trochę trudno to ogarnąć i od razu pokochać...
Sentymentalnie patrzę wstecz i widzę tamtą kuchnię,tamto okno...
Tęsknota i żal mieszają się z nowym i tak samo ładnym.
Jak to pogodzić? Trzeba czasu.
Moje nowe okno jest duże,owalne.Siedzę przy kuchennym stole i widzę statki na niebie...
Samoloty startujące i podchodzące do lądowania.
Piękny dla mnie widok,bo uwielbiam te stalowe maszyny.
Powinnam pracować na lotnisku?


A w nowej kuchni zaczynam gotowanie pełną parą!
Śliwkowy to czas i pięknie pachnie
Bawarskim plackiem ze śliwkami.
przepis podaję za Gospodynią wrześniowej WC Carmelliną
20g świeżych drożdży
200ml letniego mleka
400g mąki
szczypta soli
1 jajko
100g cukru plus 1 łyżka
75g roztopionego masła
1,25g śliwek węgierek
50g posiekanych migdałów *
1/2 łyżeczki cynamonu


Drożdże rozrobić z mlekiem i 1 łyżką cukru.Odstawić na 20 minut.
Połowę mąki,sól,jajo i 75g cukru wymieszać z rozczynem drożdżowym i masłem.
Wyrobić ciasto,dodając stopniowo pozostałą mąkę.
pozostawić ciasto pod przykryciem przez 30 minut do wyrośnięcia.
Węgierki umyć,wysuszyć i wypestkować.Pokroić na ćwiartki.**
Wyrośnięte ciasto energicznie zagnieść,by je odgazować, a następnie rozwałkować.
Blachę*** posmarować masłem i rozłożyć ciasto.
Ułożyć śliwki,posypać migdałami.
Piekarnik nagrzać do 220 st.C.Piec na dolnym poziomie przez 30 minut.
Cukier zmieszać z cynamonem.Posypać jeszcze ciepłe ciasto.****


* użyłam płatki migdałowe
**ułożyłam połówki śliwek
***piekłam w tortownicy
****posypałam muscovado z cynamonem


sobota, 18 września 2010

Tomatillos.Salsa verde.Ryba.



Peruwiańska wiśnia.Miechunka.Pochodzi z Ameryki Południowej, z rejonu Andów.
Ma intensywniejszy smak niż pomidor.Cytrynowy, lekko ananasowy.
Zawiera dużo witaminy C.


Salsa verde
10 tomatillos
szalotka pokrojona w kostkę
1 zielone chilli bez pestek
ząbek czosnku
oliwa z oliwek
sól morska
sok z 1 limonki
świeża kolendra pokrojona

Tomatillos obieram ze skórek,kroję na ćwiartki i wrzucam do garnka.Podlewam odrobiną wody i wolniutko podgrzewam,aż pomidorki się rozpadną a sos wyparuje.Dodaję chilli pokrojone w kostkę, szalotkę,rozgnieciony czosnek.Rozcieram razem drewnianą łyżką.Dolewam oliwę,sok z limonki,  dodaję listki kolendry i sól.Mieszam.Odstawiam na 20 minut.


W Meksyku podawana jest do potraw z grilla, typowych przekąsek.
Konfitur,sosów.
 Ja podałam salsa verde do grillowanego łososia z czerwonym ryżem.


Obowiązkowo należy popijać schłodzonym białym winem.



środa, 15 września 2010

Rozmowy przy stole i sernik z malinami. Na maku.



- Upieczesz kiedyś sernik?
-Tak.Dzisiaj!
- Naprawdę?! A może być z owocami?



Sernik na makowym spodzie z malinowym musem

Spód makowy:
szklanka maku
10 dkg masła
pól szklanki płynnego miodu
3 jajka
łyżeczka proszku do pieczenia

Mak zalewam gorącym mlekiem i odstawiam na 12 godzin.
Odcedzam na sicie i mielę dwa razy.
Masło ucieram z żółtkami.Dodaję miód,mak i proszek do pieczenia.
Pianę ubijam na sztywno i łączę z masą.
Dno tortownicy wykładam papierem do pieczenia.
Rozsmarowuję masę makową i piekę 15 minut w 200 st.C.
Odstawiam do ostygnięcia.




Masa serowa:
1 kg tłustego wiejskiego sera 
6 jajek
20 dkg masła
pól szklanki cukru
rodzynki namoczone w rumie

Ser dwukrotnie przepuszczam przez maszynkę .
Ucieram żółtka z cukrem i masłem .
Stopniowo dodaję ser.Potem odsączone rodzynki.
Białka ubijam na sztywno.
Ostrożnie łączę pianę z masą serową i wykładam na makowy spód.
Piekę ok. godziny w 180 st.C.
Studzę przy uchylonych drzwiczkach piekarnika.


Mus malinowy:
500g malin
5 dkg drobnego cukru trzcinowego
łyżka octu balsamicznego
uprażone płatki migdałowe do posypania boków

Do rondelka wsypuję cukier i wlewam odrobinę wody.Kiedy cukier się rozpuści,wrzucam maliny.
Podgrzewam je aż się częściowo rozpadną a sos wyparuje.Dodaję ocet balsamiczny i odstawiam do ostygnięcia.

Płatki migdałowe prażę na patelni.
Ostudzony sernik wyjmuję z piekarnika.Mus malinowy wykładam na wierzch i rozsmarowuję.
Część zostawiam i pokrywam sosem boki sernika.Obsypuję je płatkami.
Sernik wkładam na kilka godzin do lodówki.
Wyjmuję i kiedy osiągnie temperaturę pokojową, podaję.





- Lubię,jak pieczesz serniki.Jest wtedy jakoś odświętnie...
-Mnie tak bardzo odpowiada ten zapach wydobywający się z piekarnika.
- Tak.W całym domu pachnie sernikowo.



- Twoje serniki są  kremowe i maziste.I aksamitne w smaku.
- I ciężkie.Z wiejskiego sera robionego w domu, a nie w fabryce.
- Lubię ten czas słodkiego delektowania się...
- Chcesz jeszcze kawałek?






niedziela, 12 września 2010

A mnie jest szkoda lata...Kurki duszone w winie Moscato.


Na wszystkich prawie blogach gotowość na jesień.
Oczekiwanie na jej przyjście.
A mnie jest szkoda lata...
Ja jeszcze czekam na słońce i ciepłe dni.
Na chodzenie z krótkim rękawem i otulanie się  promieniami.
Na piesze wycieczki po polach, na wyprawy rowerowe do lasu.


I zrobiłam kurki.Słoneczne,letnie grzyby.
Dla mnie nigdy ich dość.Stwarzają tyle kulinarnych możliwości.
Pasują do każdej pory dnia.
Dla mnie to grzyby idealne.

Kurki duszone w winie z późnego zbioru,
czyli Porcini Brasati con Moscato*

1 łyżka masła
5 łyżek oliwy z oliwek
1/2kg świeżych kurek
25dkg szalotek**
drobna sól morska i świeżo tłuczony pieprz
1 szklanka moscato lub innego białego wina z późnego zbioru
1 szklanka tłustej śmietany
4-5 świeżych liści szałwii


Na średnim ogniu rozpuść na dużej patelni trzy łyżki masła i wymieszaj je z oliwą z oliwek.
Gdy masło zacznie się pienić,wrzuć grzyby i szalotki i kilka razy mocno potrząśnij,
żeby pokryły się gorącym tłuszczem.
Zmniejsz gaz i smaż,aż grzyby zaczną puszczać soki.
Obficie posyp całość solą i pieprzem,wlej wino i duś przez 20 minut,
aż wino i soki zostaną wchłonięte przez grzyby.
W międzyczasie postaw na średnim ogniu mały rondelek i podgrzej w nim tłusta śmietanę z liśćmi szałwii.
Gdy będzie się zbliżała do punktu wrzenia,zdejmij rondelek z gazu i przykryj go pokrywką.
Przelej wonna śmietanę przez sitko i wyrzuć liście.
Dodaj ją do grzybów i zostaw na małym ogniu,żeby potrawa dusiła się dalej.
Po dwóch,trzech minutach woda ze śmietany powinna dostatecznie odparować.
Podawaj danie bardzo gorące, z cienkim tostem i kieliszkiem tego samego zimnego moscato,
którego użyłaś podczas duszenia.




* przepis z książki Tysiąc dni w Wenecji Marleny de Blasi - dziennikarki,
krytyczki kulinarnej,autorki książek kucharskich.

 ** Autorka pisze o szalotkach drobno posiekanych.
Ja pokroiłam je na ćwiartki i połówki.



 Wino nadaje potrawie szczególnego aromatu i aksamitności.

czwartek, 9 września 2010

Figowe zauroczenie.Tarta.Filo.


Pamiętam,kiedy pierwszy raz jadłam świeże figi, prosto z drzewa.
Było to wiele lat temu.W Turcji.W pewnym ogrodzie,gdzie figi rodziły się nadzwyczajnie.
Były idealnie piękne,soczyste i niebiańsko słodkie.
Afekt pozostał i  figi są często na naszym stole.




Miałam ochotę na tartę.Na cieście filo.
To najlepsze dla mnie ciasto z ,gotowców'.
Cieniutkie,kruche,dające się dowolnie formować.
Bardzo lubię układać jego warstwy,smarować masłem i znowu kolejny płat.
Robię to ze starannością,bo ciasto filo lubi cieniutką powłokę masła.
Odwdzięcza się wspaniałym smakiem.


 Trata figowa z sosem waniliowym
kilka płatów ciasta filo uprzednio rozmrożonych
roztopione masło
sos waniliowy*
świeże figi

Piekarnik nagrzewam do temperatury 200 stopni C.
Formę na tartę smaruję masłem.Wykładam płat ciasta filo.Smaruję masłem.
Układam tak kilka warstw.
Kiedy ilość ciasta na spód uznam za wystarczającą,wykładam na ciasto krem waniliowy.
Umyte i wytarte figi kroję na ćwiartki,plastry.
Układam na kremie.
Nadmiar ciasta zwijam dodatkowo wokół brzegów formy.
Wkładam do piekarnika. Piekę aż ciasto się zrumieni, a figi się zapieką.
Czekam aż krem waniliowy trochę zastygnie.Zaraz podaję.




 



Świeże figi .Kształt,kolor,wnętrze pełne uroczych pesteczek.Nie mogę się im oprzeć.
Zwłaszcza teraz, kiedy u nas jest na nie sezon i pojawiają się w każdym większym sklepie.
Figowe zauroczenie...


wtorek, 7 września 2010

Lato zamknięte w słoiku.Francuska konfitura z brzoskwiń.




W cudowne letnie dni zawsze myślę,że warto zachować coś z tego czasu obfitości.Zamknąć w słoikach i trzymać na czas,kiedy ziemia nie rodzi.A przyroda śpi.Cudownie jest wtedy wejść do spiżarni,gdzie na półkach rozpychają się słoje i słoiczki. Pełne letnich smaków i kolorów.
Budzą się wspomnienia, a oczekiwanie na kolejne lato staje się mniej dokuczliwe.




Przepis na te konfitury znalazłam we wrześniowym numerze miesięcznika PANI.
To klasyczna konfitura,bez wielu dodatków.Jedynie gramatura owoców jest nietypowa.

Francuska konfitura brzoskwiniowa
650g dojrzałych brzoskwiń
800g cukru
sok z małej cytryny

Wrzucamy brzoskwinie do wrzątku na minutę.Płuczemy pod zimną wodą,obieramy,usuwamy pestki.
Kroimy na dość grube plastry.
Kładziemy na patelnię z cukrem i sokiem z cytryny.Kiedy płyn zacznie bulgotać,przekładamy zawartość patelni do miski.Przykrywamy pergaminem i odstawiamy na 12 godzin do lodówki.
Przekładamy na sito ułożone na odpowiedniej wielkości naczyniu, do którego wycieknie syrop.
Ten przelewamy na patelnię,doprowadzamy do wrzenia na dużym ogniu,dodajemy brzoskwinie i gotujemy jeszcze 5 minut, delikatnie mieszając.
Przekładamy do słoików.


W ten sposób przyrządza się konfitury na południu Francji,używając brzoskwiń ,winnych',które są znacznie mniejsze od zwyczajnych.


Koleżanka zapytała mnie kiedyś, czy w dobie dostępności artykułów z różnych stron świata, w tym i
dżemów, jest sens robienia ich w domu?
Myślę,że wyjaśni sama sobie  tę kwestię jeszcze przed zimą, w te mokre wrześniowe dni...

piątek, 3 września 2010

O tym co lubię i...ser z kawą. Z filmem w tle.

Do zabawy zaprosiła mnie Anna-Maria, a to zaproszenie jak czerwony pasek na świadectwie - zobowiązuje, wyróżnia, zachęca do starań, podnosi poprzeczkę...
Trudno mi wymienić jedynie 10 rzeczy ,które lubię.Nie jestem minimalistką.
Zatem długo trwał proces wybiórczy. Ale mam!
Lubię...
wschód słońca nad polskim morzem,kiedy schowana w szal wypatruję pierwszych promieni
spacer za rękę z Ukochanym o dowolnej porze roku
poznawanie nowych potraw podczas podróży
czytanie książek z kubkiem ulubionej herbaty
samotną jazdę samochodem
picie wina z Przyjaciółmi 
uśmiechy moich Dzieci
lot samolotem
sny o miłości
figi

Bardzo lubię ser z kawą...
 Na śniadanie , kiedy nie mam ochoty na nic większego.
Łączę w tym pyszny ser z ulubioną kawą.


ser Brie,Camembert lub inny tego typu
gorąca ulubiona kawa

Na dno filiżanki kładę kawałek sera,zalewam gorącą kawą.
Nie mieszam, a jedynie wypijam kawę.Potem wyjadam ser.
Pyszne!


Do zabawy zapraszam:
 Margot - Kuchnia Alicji
Joannę - Łasuch w kuchni
Komarkę- Every Cake You Bake
Ewelajnę - Kuchnia pełna smaków
Basię - Makagigi i 55 pierników
Majkę - Kalejdoskop kulinarny
Atinę - Tak sobie pichcę
Anię -  Starwberries from Poland
Oliwię - Cynamon i oliwka,czyli garść myśli i przepisów
Dorota20w - Dorota smakuje




 To śniadanie zobaczyłam jakiś czas temu we francuskiej komedii Bienvenue chez les Ch'tis.
Film również polecam!

środa, 1 września 2010

Pływające Wyspy .Zupa Nic.TU i TAM.

To trzecie nasze spotkanie w TU i TAM. Nasz wspólny pomysł na gotowanie, tworzenie i smakowanie w obu kuchniach jednocześnie -u Anny-Marii w Kucharni, i u mnie - w Kuchennymi drzwiami.
 Jesteśmy daleko od siebie i nie możemy spotkać się w jednej kuchni.Może kiedyś...
Dlatego spotykamy się w TU i TAM.
Kolejne nasze spotkanie zaplanowała Anna-Maria.
Temat zadany - Pływające Wyspy.
Jak zwykle nie ustalamy przepisu, składników,sposobu wykonania.
 Zostawiamy to swojej wyobraźni i inwencji.
 Po prostu bawimy się razem na ten sam kulinarny temat.
Jest niezwykle emocjonująco!


Kto nie jadł ,pływających wysp' na Węgrzech? Prawie każdy!
To również  jeden z najsłynniejszych francuskich deserów.
A w Polsce Zupa Nic.




Dzisiaj postanowiłam odejść od klasyki - czyli kremu,obowiązkowego karmelu i białek gotowanych na wodzie.
Mój deser brzmi inaczej - bardziej owocowo i kolorowo.
Oto moje Pływające Wyspy albo zupa Nic.


sos:
500g malin
100g brązowego cukru lub mniej
łyżka octu balsamicznego
 kieliszek słodkiego wina Marsala*

Za pomocą blendera robię mus z malin..Przelewam do garnka, dodaje cukier i na wolnym ogniu redukuje ilość płynu.Przecieram przez sito,aby pozbyć się pestek.Dodaje ocet balsamiczny i wino Marsala.Studzę.

wsypy:
1 białko na osobę
1 łyżka cukru pudru
kilka kropel soku z limonki
 maliny

Białko ubijam, pod koniec dodaję cukier.Ubijam i wlewam sok z limonki. Wrzucam maliny i delikatnie mieszam z pianą. Wszystko wykładam łyżką do foremki. Nożem obrysowuję ścianki wewnątrz,żeby białko nie przywarło do naczynia.Umieszczam naczynie w kąpieli wodnej.Wkładam do nagrzanego piekarnika. Zapiekam.
 Wykładam z foremek i studzę.



Na talerz wylewam sos malinowy, układam wyspy,dekoruję malinami.
Smacznego!


Zupa Nic jest ważnym elementem mojego kulinarnego życiorysu.
Rzecz jasna, swoje źródło ma w dzieciństwie.
Każda wizyta u cioci Zosi, i wiadomo - zupa Nic.
Najpiękniejszy moment nudnego i sztywnego posiedzenia.
Ale ten właśnie moment rekompensował mi wszystko.Czekałam nań niecierpliwie...

* wino Marsala, pochodzi z Sycylii, z okolic Marsala, słodkie lub wytrawne.
Moim zdanie jest to wino, z którego Włosi powinni być dumni!